…θα έχει το απρόσμενο θάρρος να μου μιλήσει

κι εγώ θα τον ακούω με μια παράξενη τρυφερότητα

όχι πως θα έχω μαγευτεί απ’την αφήγησή του

μα θα’ναι πιο πάνω απ’τις δυνάμεις μου

να του αρνηθώ τούτη την ηδύτητα στην έκφρασή μου

και απογυμνωμένος

άοπλος

αθωράκιστος

θα του παραδίδομαι

λίγο λίγο…

…θα έχει το ύφος του χορτασμένου πολεμιστή

από κατακτήσεις, πολιορκήσεις, δηώσεις, βεβηλώσεις

και θα αφήνει το βλέμμα του να ξεκουράζεται

μονάχα πάνω στην Γη

θα Την αγγίζει και θα Της μιλά

και θα μοιάζει σαν εραστής που απολαμβάνει

να θωπεύει την αγαπημένη του

…και θα αποφεύγει να με βλέπει

τα μάτια του δε θα τα ρίχνει επάνω μου

επάνω στη ντροπή

επάνω στη φτώχια μου

και θα αποφεύγει να με συναντάει στη ματιά του…

…έτσι

νωχελικά θα με πάρει

θα με ρουφήξει

θα με πιει

χωρίς να με ρωτήσει

χωρίς να μου το πει

αναίμακτα

όπως η Μάνα του υποδέχεται το ζεστό υγρό

στα αρχαία Της σκέλια

έτσι

στα ωραία ερωτικά του βάθη

θα με νανουρίσει…