ήρωας

έχει απρόσεκτα απλώσει

ο ήλιος αραχνοΰφαντες αχτίδες

στη ράχη επάνω της ζωής σου

και αντί να γερνάς

νέος γίνεσαι ξανά

και αντί να συρρικνώνεσαι

σε μια ασήμαντη φλόγα

από κουρασμένες αρνήσεις

φωτιά σηκώνεσαι

θυμωμένος

και αρά ζωντανός

και έχεις στις φλέβες της αγάπης που σου επιστρέφεται

ανόθευτο το πρωτινό σου αίμα!

ήρωας

που αγκαλιάζει τη γη

για αδράξει σπέρμα από φως

και χώμα από ελπίδα

ήρωας

που ζεσταίνεται απ'τούς ήλιους της νύχτας

ήρωας

που ξεχνιέται υμνώντας σαν Βάρδος την γενναιότητα

του να πεθαίνεις μονός

έχει απρόσεκτα απλώσει

πάνω στο όνειρο σου

η νύχτα ένα ασημένιο έρωτα

κι είσαι φίλαυτο ευλογημένος

και είσαι γι’ αυτό

να ξέρεις

αθάνατος και χρεωμένος

με τον εαυτό σου να μάχεσαι

αιωνία

νικητής και ηττημένος…