1917
1917 (2019)
Να γιατί ο κινηματογράφος είναι η βασιλίδα τέχνη, η ομορφότερη, μεγαλύτερη και βαθύτερη… στα χέρια των σπουδαίων και ταλαντούχων και εργατικών και άξιων θεραπευτών της, μετουσιώνεται σε καθαρτήριο στεναγμών και στοχασμών που αλλιώτικα θα δηλητηρίαζαν το ιχώρ του είναι μας… μέσα από τούτο το ‘καθαρτήριο πυρ’ το άγριο και σκληρό και ανωφερές και τραχύ βίωμα γίνεται διαπραγματεύσιμο, ανεκτό, υποφερτό… διαφορετικά δεν θα μας άφηνε παρά μονάχα έναν ερειπιώνα, ένα ρημαγμένο εαυτό, έναν θρυμματισμένο κόσμο…
Και μόνο για την μαγική κινηματογράφηση αξίζει να αφεθεί κανείς σε τούτο το ταξίδι, σε τούτη τη νέκυια, σε τούτη την κατάβαση στα ενδότερα διαμερίσματα της ανθρώπινης συνθήκης… σκοτεινά και φωτεινά… στο παράλογο του πολέμου, στο μεγαλειώδες της συντροφικότητας, στην μαρμαρυγή της ελπίδας πως παρόλα αυτά, το στερέωμα δεν είναι ακόμη μολυσμένο… ο άνθρωπος σηκώνεται ξανά και ξανά και ξανά… το τέλος δεν είναι άγνωστο ούτε μυστικό… είναι γνωστό και κοινό για όλους… η ιερότητα της ζωής όμως έστω και για μια ανάσα είναι κάτι που δεν αλλοιώνεται, δεν μαγαρίζεται, δεν εξαργυρώνεται…
Και την ιερότητα τη νιώθει ως τα έγκατά του ο ευσεβής προσκυνητής στο ναό της αληθινής τέχνης…