Lambs of God

Lambs of God (2019)

[λίγες σκέψεις για μια έντιμη ψηλάφηση του ιερού…]

Βαθύς, θηλυκός, συμβολιστικός μυστικισμός που αχνίζει σε ένα ερειπωμένο μοναστήρι, γεννημένο λες από την οργιώδη φύση και την αντίστοιχή της φαντασιακή ανθρώπινη λειτουργική. Σε έναν ξεχασμένο κόσμο, έναν λησμονημένο μαγικό και αληθινό μαζί παράδεισο, το παροντικό γίγνεσθαι πασχίζει να νικήσει το λερωμένο, αμαρτωλό, τραυματικό χθες. Οι τρεις ‘μάγισσες’ – μοναχές με αρχαιο-παγανιστικές επιβιώσεις στην ιδιότυπη αίρεσή τους, κρύβουν καλά τα μυστικά τους, την καρδιά τους, τις αιμάσσουσες πληγές τους. Το όλο σκηνικό είναι επιβλητικό, υποβλητικό και με έναν περίεργο τρόπο ελκυστικό. Οι τρεις γυναίκες δεν προκαλούν φόβο, δεν είναι απωθητικές, δεν είναι ‘τέρατα’. Είναι βαθιά πληγωμένες ψυχές αλλά ακόμη φωτεινές. Και μέσα σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, ευτυχισμένες. Ώσπου βέβαια να ενσκήψει ο ‘εχθρός’. Ο ‘παρείσακτος’, ο ‘ξένος’. Ώσπου δηλαδή να υπάρξει το σημείο τομής του ένδον με το εκτός, της εσωτερικής ροής με τον ‘εισβολέα’. Και τότε αρχίζει η δράση…

Εξαιρετικές ερμηνείες, ικανοποιητικός ρυθμός, έντιμη απογραφή και ψυχική απεικόνιση πολύ ιδιαίτερων προσωπικοτήτων, μήνυμα εκκεντρισμένο στο διαρκές σήμερα και όχι σε μια ονειρική, ημι-παρανοϊκή προβολή σε ένα ουτοπικό αύριο. Νομίζω μια απολαυστική μίνι σειρά…