Το Όλο
Κανείς μας δεν ξέρει
Κανείς μας δεν είδε
Όσα αγαπήσαμε είναι κιόλας νεκρά
Όσα λατρέψαμε
Για όσα μάχες δώσαμε και
Νύχτες αναρίθμητες αφιερώσαμε
Το αίμα δεν ήταν αρκετό
Η σάρκα
Για να γίνουν πνεύμα
Οι οφθαλμοί πλαστήκαν με σοφία και έγνοια
Αλλά το βλέμμα χαρίστηκε μονάχα στους ολίγιστους
Κι αυτοί είναι από αιώνες πια λησμονημένοι…
Κανείς μας δεν ξέρει
Κανείς μας δεν είδε
Άγριοι
Πέρα στο φως
Πέρα απ’το φως
Έχουν κάνει κύκλο
Και χορεύουν
Κάτι επικαλούνται
Κάτι που λαχταρούν πολύ
Κάτι που φοβούνται πολύ
Κάτι ανίερο
Κάτι βδελυρό
Κάτι πανάρχαιο
Και χορεύουν
Για ν’αναστήσουν κάποιον
Νεκρομάντεις
Και βλάσφημοι θεουργοί
Να φέρουν πίσω απ’του Άδη τα ζοφερά δωμάτια
Θέλουν
Την ψυχή ενός αγαπημένου
Ψέλνουν κάτι ακατάληπτες ωδές
Και όλοι μαζί χορεύουν
Ψέλνουν
Και χορεύουν
Δεν σταματούν λεπτό
Δεν σταματούν…
Να εφελκύσουν κείνο τον αρχαίο δαίμονα
Πασχίζουν
Που φέρνει τους νεκρούς ξανά στους ζωντανούς…
Στη μεγάλη σπηλιά που γεννηθήκαμε
Εκεί επιστρέφουμε
Ήταν μακρύ και σύντομο αυτό το ταξίδι
Ήταν φρικτό και πανωραίο
Όπως μια λέξη που πεθαίνει στην ορφάνια της
Όταν δεν αξιώνεται να γίνει φράση και συλλογισμός
Όπως ένα μικρό παιδί που εγκαταλείπεται παραμορφωμένο
Και μεγαλώνει στην ερημιά του εαυτού του
Όπως οι αρχαίοι διδάσκαλοι
Που έσβησαν πριν δουν τον Ένα Ήλιο
Να μεσουρανεί ξανά!
Και με την πίκρα στα χείλη τους φύγαν…
Στη μεγάλη σπηλιά που γεννηθήκαμε
Εκεί επιστρέφουμε
Άγριοι
Πέρα στον κόσμο
Κι έξω απ’τον κόσμο
Φορούν λαιμοδέτες μουσκεμένους στο αίμα
Φορούν γάντια λευκά
Φορούν μάσκες
Και δεν βλέπουν κανένα
Και δεν ακούνε τίποτα
Και δεν μιλούν μεταξύ τους
Χορεύουν μονάχα
Τραγουδάνε και χορεύουν
Και χοροπηδούν σαν εξημμένοι τράγοι
Για εκείνον που θα έρθει
Για εκείνον που τους ορίζει τις αυγές και τις νύχτες
Για εκείνον που μπορεί ζωή να ξαναδώσει
Στο άψυχο κουφάρι που περιμένει
Και περιμένει
Να ζήσει ξανά…
Έρχεται η μέρα εκείνη
Της άρτιας γνώσης
Της έμπεδης
Της γνώσης που έγινε κυτταρική σοφία
Και δεν θα χάνεται πια
Δεν θα εκφυλίζεται από γενιά σε γενιά
Έρχεται η μέρα εκείνη
Η Μεγάλη, η μέρα της μέθεξης
Η μέρα της ευδίας
Η πιο όμορφη απ’όσες γνωρίσαμε
Που θα έχουμε το βλέμμα!
Όλοι μας
Θα βγούμε επιτέλους από τούτη τη σπηλιά
Θ’απλώσουμε τα χέρια
Θα ψηλαφήσουμε το κάθε τι
Θα περπατήσουμε γενναία βήματα
Πάνω στο χώμα
Μέσα στο χρόνο
Θα ξεκουραστούμε κάτω από τον Ένα Ήλιο
Θα ομολογήσουμε τον εαυτό μας
Και θ’αρχίσουμε ν’αφηγούμαστε…
Όλοι… χωρίς εξαίρεση
Χωρίς εξαίρεση
Και οι οφθαλμοί θ’ανοίξουν
Επιτέλους
Όπως πάνω έτσι και κάτω
Όπως έξω έτσι και μέσα…
Και θα ορίσουμε απ’την αρχή
Και θα μετρήσουμε απ’την αρχή
Και θα γεννήσουμε απ’την αρχή
Το Όλο…
21/8/2025