Νήδυμος ύπνος

walking to the light... Nic Keller

Νεκρική φρουρά

ολόγυρα

το μικρό σεντόνι

αποσιώπησε τον ερχομό σου

άλλη μια νύχτα 

με κρύβουν από σένα

μ’εξαπατούν

με μια ιέρεια Κυριακή

που ξέρω καλά

πως δεν υπάρχει

και θέλουν να καρφώσουν

το φωτεινό σου βλέμμα

πάνω στο σταυρό

της μοναξιάς μου

όλα εργάζονται 

τη σωτηρία μου

ως κι ο αιχμάλωτος

πορτοκαλί ουρανός

που στάζει τον φυγεύθυνο εαυτό μου

σε μικρές σταγόνες αλητείας

για να μπορώ να λιποτακτώ

ελεύθερα

και αναίμακτα

όλα εργάζονται

αυτό το νήδυμο ύπνο

που μαυλίζει

που ναρκώνει 

που σκοτώνει

αργά και σταθερά

σίγουρα πράγματα

εξακριβωμένα

αλλά κανείς δεν ξέρει

το αντάρτικο που στήνουν

όλες μου οι αισθήσεις

και τη γιορτή που πια θα ξεκινά

στο μυαλό, στην καρδιά

και στην ψυχή

κάθε που νυχτώνει

μέσα στο βασίλειο 

των σκιών εγώ ολόφωτος

χορό θα στήνω

και θα σε περιμένω…