Γεννήθηκα πριν από έξι περίπου δεκαετίες στον Πειραιά.
Οι γονείς μου, άνθρωποι με ποικίλες πνευματικές αναζητήσεις και αρκετά υψηλό επίπεδο μόρφωσης, μού προσέφεραν μια βιβλιοθήκη πλούσια και ενδιαφέρουσα. Στα εφηβικά μου χρόνια βρήκα σ’αυτή την οικογενειακή βιβλιοθήκη τον Πλάτωνα, τον Επίκουρο, τον Σαρτρ, τον Κρισναμούρτι, την Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, τον Στάινμπεργκ, τον Γκόργκι, τον Χέγκελ, τον Φόυερμπαχ, τον Νίτσε, τον Καζαντζάκη... και πολλούς άλλους...
Τα πρώτα μου διαβάσματα είχαν επίδραση στην μοναχική μου φύση –που την ανίχνευσα, τολμώ να πω από την πρώιμη εφηβεία μου – και άρχισα, σταδιακά να διαμορφώνω τον προσωπικό μου μύθο και το εσωτερικό αξιακό αλλά και ενεργειακό μου σύμπαν. Ένα ένδον σύμπαν που άρχισε κάποια στιγμή να εκδηλώνει και αναζητήσεις, ροπές και τάσεις προς τον χώρο του Μυστικισμού, του Εσωτερισμού αλλά και της ποίησης.
Από τα 13 μου άρχισα ‘επισήμως’ να γράφω κάτι που συνεχίζω, διακονώντας αυτή την κάποτε εκρηκτική αλλά και άλλοτε ήπια ανάγκη μου έως σήμερα αδιάλειπτα. Πολλές περιοχές δράσης και περισσότερες οι σφαίρες επιρροών αλλά εκεί που αισθάνθηκα οικείος ως ‘πνευματικός βιότοπος’ στον οποίο ενεργούσα με ιδιαίτερη αγάπη ήταν όλο αυτό που θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί ως εσωτερική ή μυστικιστική λογοτεχνία και φιλοσοφία.
Η γραφή μου έχει περάσει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από δεκάδες φίλτρα, μεταρσιώσεις, μεταστοιχειώσεις και μεταβολισμούς, απλώνεται από την ποίηση στο διήγημα, από τον ανθρωποκεντρικό στοχασμό στο ευθυμογράφημα και από τις ασκήσεις ύφους στον εσωτερικό διάλογο στην πολιτική αρθρογραφία.
Δεν με αφήνει αδιάφορο καμιά ανθρώπινη δράση, κανένας δρόμος έκφρασης αλλά αισθάνομαι πάντα οικείος στο Βασίλειο των Μυστικών Αδελφών, όλων εκείνων που αποκωδικοποιούν το κάθε τι με έναν συμβολικό, ιδιαίτερο, μαγικό σχεδόν τρόπο. Ο κόσμος για μένα είναι πριν απ΄όλα Μυστικός, μυστηριώδης, αινιγματικός, Άρρητος κι ύστερα όλα τα άλλα…
Και ο άνθρωπος, μεταπτωτικός, χοϊκός, ευγενής αλλά και σκοτεινός, πρίγκιπας αλλά και ανέστιος ζητιάνος, φιλόσοφος αλλά και χαμερπής και ουτιδανός τυχοδιώκτης, κληρονόμος μιας εκπληκτικής περιουσίας, έμφορτης και πλήρους Φωτός αλλά και Σκότους, αναζητά το μοναχικό του βηματισμό, στο διηνεκές, στο αεί, ανάμεσα στις Συμπληγάδες της Γνώσης και της Δύναμης, της Αλήθειας και της Ανάγκης, τελικά της ‘αιώνιας’ καθημέριας φθοράς και της μελαγχολικής αφθαρσίας…
Θεός και Ανθρωπος, Σήμερα και Πάντα, Νους και Αχρονο, Α-λήθεια και Ψεύδος…
Ζωή και Θάνατος…
το μανιχαϊστικό, δυϊστικό, άλυτο, εμμονικό, αιώνιο πρόβλημα, ζήτημα,
