Συγνώμη…

θα πει αφέθηκα

ερωτικός

ξεχωριστός απ’ τη φενάκη

πια

ναι

αλλά βαθιά ως το λαιμό

στα χρέη

μελετούσα πως θα επιστρέψω

και δεν απήλαυσα τη διαδρομή…

Συναρπαστικοί άνθρωποι

Κατόπτρων θραύσματα

Ματώνουν

Μαρία έχω ένα γράμμα

Που δεν σου έδωσα ποτέ

Άννα

Έχω ένα φιλί που αντιστέκεται ακόμα

Τι να το κάνεις όμως;

Κώστα

Δεν είχα τη λέξη συγνώμη τότε

Και δεν την ψέλλισα…

Στη μερικότητα

Που είχα καταδικάσει

Σαν ιδεολογία εχθρική

Κομματιάστηκα

Έψαχνα χρόνια την ετυμολογία της μετάνοιας

Και δεν είχα το περίσσευμα ψυχής να την υποδεχθεί

Λουκά

Κείνος ο αετός σηκώθηκε χωρίς εμάς

Δημήτρη

Στο μώλο, αργά τις νύχτες

Αν ξαναπάς

Θα περιμένω να σ’ευχαριστήσω

Γιάννη

Δεν σε περίμενα

Έχεις δίκιο

Αλλά βιαζόμουν

Όλους τους θανάτους που μου υποσχέθηκα

Να ζήσω…

Αντώνη

Έλα στο φως

Έστω ένα μελαγχολικό μου απόγευμα

Για να στερεωθώ

Τώρα που αντρειώθηκα λιγάκι

Και καμαρώνω στων φεγγαριών

Που καμώνονται τους ήλιους

Το δάνειο φως

Κι έχω φωνή

Κι έχω επιτέλους

Βλέμμα!