Amor Fati

Κι έτσι λοιπόν βρίσκομαι εδώ

Μονάχος

Απέναντι στο Όλο

Τι έμελλε να γίνω

το αγνοώ

βούτηξα στον ποταμό

του σκοτεινού Εφέσιου

κι αλλιώτικος βγήκα

στην απέναντι όχθη

κι όμως

ξανά ο ίδιος

τον άκουσα να λέει θυμωμένος

Τι σκόπευα να γίνω

ακόμη το αγνοώ

Και δεν θυμάμαι

αν κάποτε σκεφτόμουν

Όσο που τέντωνα το τόξο

για να δοκιμάσω

της χορδής τη γενναιότητα

όχι γιατί έπρεπε να σπάσω πρώτα

κι έπρειτα να τεντωθώ ξανά

μα γιατί η δύναμη τυραννιέται μόνον

από εκείνον που τη δυναστεύει

Λοιπόν ο Ιθακήσιος βασιλιάς

καλά το είχε στοχαστεί

και ντροπαλός εστάθη

μπροστά στη Ναυσικά

από το βλέμμα του

κρατώ ένα νεύμα

ψίθυρος αύρας βραδινής

σ' ερημικό ακρογιάλι

Γιατί στη συστολή την κερδισμένη

στο εργαστήρι της σιωπής

η αποκοτιά κλίνει το γόνυ

αφού μπροστά της ορθώνεται η σοφία

Τι μου έπρεπε να γίνω

αδιαφορώ

Αφρόντιστος μια μέρα

όρμηξα στον ποταμό του Εφέσιου μονώτη

άλλος που μπήκα στο ανήλικο νερό

κι άλλος που βγήκα

στην αρχαία όχθη

κι όμως

τον άκουσα να λέει

ο ίδιος πάντα