Άνοδος
Λευκή, παγωμένη Απεραντοσύνη
ακούς τη φωνή μου;
είμαι ένας μικρός
κρυμμένος σβώλος
από θείο πηλό
και σιωπηλός σε περιμένω
να με σαρκώσεις
Αγγιξέ με!
Τη πνοή σου δώσ’μου
μια ματιά σου έστω
Σήκωσέ με!
Λευκή, παγωμένη Ανοιχτοσύνη
σού’χω δοθεί
τρέμω μα δε φοβάμαι
κλείνω τα μάτια
σε επικαλούμαι!
Κάνε με αθάνατο πλάι σου
Φίλησέ με!
Κλείσε με μέσα σου
Μια Ανοδος η ύπαρξή μου
Μια κλίμακα η ψυχή μου
Λευκή Θεά των Ουράνιων Λυγμών
συντρίβομαι στο Υπέροχό Σου...