Απόμακρος
σε πλησιάζει η ονειρική θύελλα
ενός άλλου κόσμου
και δεν ριγά το είναι σου
πώς αρνήθηκες τόσο εύκολα
την αρματωσιά σου;
πώς λιμνάζουν στο λόγο σου
οι προδοσίες και τα ψέματα;
δεν έχεις όπλα λιγότερα
δεν έχεις καρδιά που δεν χτυπά
δεν έχεις δάχτυλα που δεν ψηλαφούν
αλλά…
υπερίσχυσε η φρενήρης καταρρίχηση
στο ιερό του Απρόσωπου
και το βλέμμα αναζητά ξανά
το πρώτο του αίμα…