Γαρμπίλι

 

 

Με πυρετούς

τανάλιες κόκκινες

που έσφιγγαν λαιμούς

ιδρώτες λευκό γαρμπίλι

στο μέτωπο

υποδεχόταν ο λεπρός την αγιοσύνη

της κάθε μέρας

και ο έγκλειστος σακάτης

πόρνος

την κουρασμένη βλασφημία

της κάθε νύχτας

 

μετά το Ένα

μετά το φως

μετά το άοδμο

αίμα

ο άνθρωπος χλομός

ο άνθρωπος όρθιος

ο άνθρωπος

υβός

 

ανασαίνοντας το χτες

εισπνέοντας θάνατο

μνήμες

καταβροχθίζοντας

 

με θόρυβο

με θόρυβο

με θόρυβο

 

σαρκώνεται

θνητός κι όμως

τον αθάνατο καμώνεται

 

θάνατο εισπνέοντας

ζωή εκ-πνέει