Αψηλάφητο
Εδώ είναι
το πρόσωπό μου
αψηλάφητο
σε ό,τι μου άφησες
να κατοπτρίζεται ανάγλυφα
στις πτυχώσεις
ιαχές στιγμών
στα δάκρυα που πέτρωσαν
ρηγματώσεις
ένδοξο πένθος
ρέκβιεμ
ανθοστόλιστης φρίκης
ιλαρής και άσμενης
σε ό,τι δεν ρήμαξες
σε ό,τι σπλαχνίστηκες
κι αρμόζει ένα στον άγνωστο εαυτό
ένα στον όνειρο κόσμο που δροσίζει το διάπυρο είναι
κι ένα στο αιώνιο που άηχα κόβει απ’τη ρίζα το κεφάλι
σε ό,τι δεν άρπαξες
σε ό,τι δεν τύφλωσες
σε ό,τι ακόμη ενδέχεται
να σε ακυρώσει…
σε χλεύασε
απρόσωπο το πρόσωπο
αν μοιάζει…
Νοε2016
stavros