Παρόντες

Είμαστε άνθρωποι

Μες στη συμπόνια μας

Στριμωγμένοι ήχοι των πόλεων

Στοιβαγμένοι μετανάστες φόβοι

Από τις μαύρες χώρες της καρδιακής ανατολής

Αλλοτριωμένοι

Ζωντανοί ωστόσο

Και άλκιμοι εισέτι

Χαμογελαστοί…

Όπως οι γαμπροί

Και οι νύφες

Λίγο πριν παραδοθούν

Ευδαίμονες

απ’τον μυητικό τεμαχισμό τους

Στα ‘έσονται εις σάρκαν μίαν’

Άηχα φιλιά τους…

Είμαστε άνθρωποι

Μες στα παλτά μας

Κουρνιασμένοι οι ερωδιοί

Και οι παραδείσιοι παπαγάλοι

Όλων των παιδικών βιβλίων μας

Όλων των εφηβικών ονείρων μας

Όλων των νεανικών σκοταδιών μας

Όλων των ενήλικων θανάτων μας…

Και πάνω από τα κλουβιά

Με τα πρησμένα οικόσιτα κουνέλια

Που θα κακοποιήσουν τα υπέρβαρα παιδιά μας

Εμείς χαράζουμε οδούς

Και ορθώνουμε οικοδομήματα

Τέλειας βιοκλιματικής απόδοσης

Ώστε το ψύχος της ζωής μας

Να ισορροπείται έντεχνα

Και υπέροχα

Από την θέρμη

Των ευφυών κατασκευών μας

Είμαστε

Ωστόσο

Άνθρωποι

Και αρνητές μελίρρυτοι

Των πιο γενναιοφρόνων

Από τις μοναχικές προκρούστιες

Ευχές μας 

Οδεύουμε υπερήφανοι

Τυφλοί από πάντα

Αλλά ευθυτενείς

Στη προγραμματισμένη καύση μας

Παρόντες 

Πρώτη μας φορά

Συνειδητοί…