χωμάτινος θεός

θα λέγαμε για κείνο

που στις ρυτίδες του αναπαύεται

το φως

εκείνο που σου χαμογελά

αν του μιλήσεις τρυφερά

εκείνο που λυπημένο

διαρκώς στοχάζεται

το αρχαίο κάλλος

θα βλέπαμε στον υπερόπτη ουρανό

την όψη ενός παιδιού

θα κλείναμε τα μάτια

όταν φιλιόμασταν

κι ο ένας απ’τους δυο

θα τα άνοιγε

βέβαια στα κρυφά

θα παίζαμε πολύ

αν ήσουν τώρα εδώ μαζί μου

απρόσμενα

ο γαλαξίας έγινε ένας περαστικός

φώναξε δυνατά

χωμάτινος βάρβαρος θεός

σα να σε άκουσα να λες

δεν έφυγες ποτέ απ’το κελί μου…

Memories In Love

Art Print by jay satriani