Φαράγγι

Το πέρασμα ήταν κλειστό

μα το ανοίξαμε μαζί

οι λογισμοί προηγήθηκαν

οι ανάσες λείαναν το έδαφος

τα δυνατά σινιάλα

από τα καρδιακά σύμπαντα

κι έπειτα;

με ρώτησες…

Τα σώματα ακολούθησαν

αξεχώριστα

ένας κορμός ενιαίος

η ορμή, το πάθος

το ρέον θράσος ενάντια στο απόλυτο

ενάντια στο ανίκητο

που το φαράγγι αυτό

κρυπτικά για όλους

φανερώνει…

κι έπειτα;

ρώτησες δίχως να μιλάς

Οι λέξεις

Οι ακυρώσεις

Οι μάχες

Οι νίκες

Οι ματαιώσεις

Τα στερεώματα

Οι λόγχες

Οι λευκές σιωπές

Τα βλέμματα

Τα νεύματα…

Κι έπειτα;

σ’ακούω πάντα να ρωτάς

έπειτα

θα υπάρχεις πάντα εσύ…