Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ – ΔΙΑΛΟΓΟΙ - Το υπερρεαλιστικό πλαίσιο

-Παγακαλώ… παγακαλώ… ο κύγιος καθηγητής… που βγκίσκεται;

-Δεν είναι εδώ…

-Αυτό τα το ντούμε κυγία μου.

-Μα… τι κάνετε; Πώς περ…

-Κάντε πιο κει κυγία μου… τα επαναλάβω την εγώτηση… που είναι ο κύγιος Λεμονίντις.

-Σας είπα, δεν είναι εδώ… γιατί δεν με ακούτε; Δεν είναι εδώ… τι θέλετε;

-Παγακαλώ κυγία μου, το θέμα τα ομιλ… τα εκσηγκήσω πγοσωπικώς με κύγιον καθηγητή Λεμονίντις…

-Ο Σοφοκλής δεν είναι εδώ κύριε… γιατί δεν με ακούτε; Τι θέλετε; Εμείς δεν έχουμε πειράξει κανέναν… τι ζητάτε από εμάς;

-Κυγία μου πηγαίνετε μέσα… ηγεμήστε… θα πεγιμένω εδώ τον κύγιο Λεμονίντις με τους στγατιώτες και τον λοχία μου.

-Να τον περιμένετε. Κάντε ό,τι θέλετε. Θα αργήσει…

-Ω, μα νάτος… κυγία μου λέγατε ψέματα… ντγοπή σας! Νάτος ο κύγιος καθηγητής Λεμονίντις. Καλημέγα σας κύγιε καθηγητή!

-Καλημέρα σας κε… ταγματάρχα. Λέω σωστά το βαθμό σας;

-Όκι αλλά ντεν έχει σημασία. Οι βαχμοί στην Βέγμαχτ είναι… πώς να… ντιαφογετικοί… Ταγματάγχης Καγλ Χάιντς Γουμενίγκε. Κύγιε καθηγητή μπογούμε να μιλήσουμε ιδιαιτέγως στο γγαφείο σας;

-Ναι μπορούμε… Μέλπω, πήγαινε μέσα. Οι στρατιώτες είναι απαραίτητοι;

-Μάγιστα. Τα σας εκσηγκήσω ιδιαιτέγως.

-Σοφοκλή, τι θέλουν; Μήπως η Νιόβη…

-Πήγαινε μέσα σου είπα Μέλπω!

-Μπογούμε να…

-Ναι κε ταγματάρχα. Περάστε παρακαλώ. Ελάτε, καθίστε.

-Ευκαγιστώ. Σας… πώς το λέτε… αυτό το καγτί είναι γκια εσάς.

-Τι είναι αυτό;… Επίταξη; Κάνετε επίταξη στο σπίτι μου;

-Α, ναι! Επίτακσις! Τα ελληνικά μου τέλουν από την αγκή… με συγχωγείτε κε Λεμονίντις.

-Τα ελληνικά σας δεν είναι πρόβλημα κε ταγματάρχα. Αυτό το χαρτί όμως…

-Έκετε και μια κόγη;

-Ναι… τη Νιόβη…

-Είναι αυτή εντώ; Στη φωτογγαφία;

-Μάλιστα. Ήμασταν σε εκδρομή. Στους Δελφούς.

-Στο ναό του Απόλλο; Πυτία… η Κασταλίεν πηγκή… ωωω… πόσο πολύ τέλω να πάω κι εγώ!… πόσα πολλά έκουμε μάτει εμείς από εσάς τους έλληνες… εγκώ κσέγετε γκεννήτηκα σε μια μικγή πόλη, Τζίργκλιτς… ένα τσιγκάρο ντγόμο από Φχάνκφεγτ…

-Γιατί κάνετε επίταξη στο σπίτι μας κε ταγματάρχα;

-Ντιαταγκές της Κομμαντατούγ… αν εννοείτε… πολύ όμογφη η κόγη σας… σταγ του σινεμά… μετά τον πόλεμο, στην μεγκάλη ενωμένη Ευγώπη που τα ντημιουγγήσουμε, θα μπογούσε… τι κάνετε εκεί κύγιε καθηγητή;

-Δεν θα επιτάξει κανείς το σπίτι μου!

-Βάλτε το όπγο κάτω… αφήστε το όπγο κάτω! Κύγιε Λεμονίντις…

-Πρώτα θα το κάνω ολοκαύτωμα και μετά θα το επιτάξετε! Στάχτες και αποκαΐδια θα επιτάξετε!

-Κύγιε κατηγητή… ηγεμήστε… παγακαλώ… καλμάγεν… αφήστε το όπλο! Που το είκατε αυτό; Ντεν κσέγατε ότι απαχογεύεται… βεγμπότ… ακχ!

-Ψόφα βρωμόσκυλο του κερατά! Ψόφα! Μια στο στήθος και μια στο κεφάλι σου!

-Τι γίνεται; Τι συμβαίνει εδώ;

-!!!

-!!!!!!!!!

-Πίσω! Θα πυροβολήσω κι εσένα!

-Ηρεμήστε κε Λεμονίδη… υπολογαχός Νατάσας… Μάνος Νατάσας…

-Πώς;! Είσαι Έλλην;

-Από την κορυφή ως τα νύχια!

-Μα, πώς…

-Θα στα εξηγήσω άλλη ώρα κε καθηγητά… τώρα πρέπει να φύγουμε…

-Μα… μισό λεπτό… η γυναίκα μου… η κόρη μου… ο σκύλος μου… τα σπάνια και ακριβά βιβλία μου… η χρυσή πένα μου…

-Δεν έχουμε χρόνο… έρχεται ένα καμιόνι… θα σε φυγαδεύσουμε στη Σικελία…

-Στη Σικελία; Μα αυτή είναι εχθρική…

-Ναι… τέλος πάντων, κάπου θα σε φυγαδεύσουμε, μη χάνουμε χρόνο…

-Μισό λεπτό, μην με τραβολογάς χριστιανέ μου… η γυναίκα μου, η κόρη μου, ο σκ…

-Σου είπα δεν έχω χρόνο!… τι κάνεις εκεί; Δώσ’μου το περίστροφο… τι κ… ααααχ!!

-Ψόφα βρωμόσκυλο! Πρώτα θα γίνω τυμπανιαίο πτώμα και μετά θα με στείλεις στη Σικελία… κομμούνι! Μια στο στήθος και μια στο κεφάλι! Φτου!

–Σοφοκλή! Σοφοκλή! Τι συμβ… ω, θεέ μου! Τι έκανες; Πώς… τι…

-Σώπα Μέλπω! Σκάσε!

-Τους σκότωσες! Χριστέ μου!

-Δεν υπάρχει Χριστός ούτε Θεός Μέλπω… τα έχουμε αναλύσει άλλες φορές αυτά… το σύμπαν διέπουν αρχέγονες δυνάμεις οι οποίες στροβιλιζόμενες αενάως…

-Σοφοκλή! Ακούω μηχανή! Κάποιο φορτηγό!

-Το καμιόνι που έλεγε ο κομμουνιστοσυμμορίτης από δω… ήλθε κιόλας!

-Τι θα κάνουμε τώρα; Λείπει και η Νιόβη μας…

-Που γυρνοβολάει πάλι του λόγου της;

-Κάνει εσθονικά και φινλανδικά… το ξέχασες; Είναι στο φροντιστήριο…

-Τέτοια ώρα έχει φροντιστήριο; Μέλπω δεν μου τα λές καλά…

-Άστα αυτά τώρα να δούμε τι θα κάνουμε Σοφοκλή!

-Τι θα κάνουμε; Θα σύρουμε τα πτώματα στο υπόγειο, θα βρούμε ικανή ποσότητα πυκνού υδροχλωρικού οξέος, έξι ή εφτά μπιτόνια, θα τα αδειάσουμε σε ένα μεγάλο βαρέλι, όχι ξύλινο, πρέπει να βρούμε ένα μεταλλικό βαρέλι, θα ρίξουμε τα πτώματα μέσα, θα τα διαλύσουμε, έπειτα...

-Τι λές τώρα Σοφοκλή… παραληρείς!

-Παραληρώ; Τι θέλεις να πεις βρωμογύναικο; Ότι είμαι παλαβιάρης! Φάτην κι εσύ!

-Σοφ! Αχ!! Με πυρ…

-Και μια στο κεφάλι… γεροντοτσουλάρα του κερατά! Καλύπτεις και το πορνίδιο την κόρη σου… άκου μαθαίνει εσθονικά… πουτάνες… ψεύτρες!

-Τι συμβαίνει εδώ; Ποιος… ακίνητος!

-Ποιος είσαι εσύ τώρα;

-Τι γίν… τι;…

-[Δεν ξέρω αν έχω άλλες σφαίρες]… ποιος είσαι; Τι είσαι; Κομμουνιστής; Με τον Στάλιν;

-Τι λες; Βρίσκεσαι σε κατάσταση σοκ… έχεις ιδρώσει… το χέρι σου τρέμει… είσαι χλωμός… τρέχουν σάλια από το στόμα σου… μόλις διέπραξες τρεις φόνους… έναν δικαιολογημένο και δυο αδικαιολόγητους… ή ίσως πάλι δυο δικαιολογημένους και έναν αδικαιολόγητο… πέτα το όπλο και…

-Λάθος! Τέσσερις φόνους διέπραξα! Και όλοι δικαιολογημένοι! Χα!

-Πώς;

-Φάτην κι εσύ! Η τελευταία μου σφαίρα στην κεφάλα σου! Κόκκινο τομάρι! Χααα!

-Μπαμπά! Μπαμπά!

-…

-Μπαμπά μου… τι συμβ… ααααααααα! Μαμά μου! Μαμάκα μου! Τι;… ποιος;… μπαμπά… τι…

-Τι έγινε; Τέλειωσαν τα ρουμάνικα και μαζεύτηκες σπίτι;

-Εσθονικά και φινλανδικά μαθαίνω μπαμπά… τι έχεις; Γιατί… γιατί κρατάς μπιστόλι;

-Πιστόλι παιδί μου… όχι μπ… αγράμματη… πόρνη και αγράμματη… φτου!

-Μπαμπά… Μαμά μου… εσύ; Εσύ την σκότωσες; Εσύ!!;

-Ναι, εγώ! Και τον Γουμενίγκε εγώ τον σκότωσα. Και το Νατάσα και τον άλλο που δεν μου είπε το όνομά του… και τη μάνα σου την αρχοντοτσουλάρα της Αθήνας! Εγώ τους σκότωσα όλους γύναιο! Πουτανάκι! Πόρνη της Βαβυλώνος!

-Μπαμπά!! Τι κάνεις εκεί; Μην με σημαδεύεις με το περίστροφο…

-Έτσι κι αλλιώς δεν έχω άλλες σφαίρες…

-Δώσε μου το μπ.. πιστόλι σου μπαμπά… τώρα!

-Πάρτο… έτσι κι αλλιώς…

-Εγώ όμως έχω σφαίρες… και το γεμίζω στη στιγμή… νάτο, έτοιμο, βαρύ, γεμάτο… έκανα και ρίμα…

-[Ψέματα… όλα είναι ψέματα… πούστηδες, πουτάνες… ο πόλεμος… όλα… είναι]…

-Τι μουρμουράς; Είσαι ένας διεστραμμένος, άρρωστος, ελεεινός, πρόστυχος δολοφόνος!

-Νιόβη… τι κάνεις εκεί; Μην με σημαδ… παιδί μου… αγαπημ…

-Σκάσε μπαμπά! Σκάσε και ψόφα! Ψόφα! Μια στο στομάχι, μια στην καρδιά και μια στο βρωμόστομά σου!

-Τι έγινε; Τι συμβαίνει; Συντρόφισσα Άεισιχτίροβνα… τι…

-Είναι τα καμιόνια έτοιμα; Μπορούμε να φύγουμε σύντροφε Σεχοχεσμένωφ;

-Όλα έτοιμα… όμως…

-Δεν έχει όμως… οι πατριώτες μάς περιμένουν σύντροφε, οι λαοί περιμένουν, το αύριο περιμένει… η επανάσταση άρχισε…

-Να φύγουμε λοιπόν…

-Να φύγουμε… γιατί εδώ είναι νεκροταφείο… και εμείς αναπνέουμε ζωή… και ανασαίνουμε ποίηση, έρωτα και επανάσταση!

***