Σύμβολα

Στο πεδίο της συμβολικής όλα συνδέονται. Ο κόσμος των συμβόλων υφίσταται και εν ενεργεία και εν δυνάμει. Μας ‘υπενθυμίζει’ διαρκώς ότι όλα, τα πάντα στον ορατό και αόρατο, κτιστό και άκτιστο κόσμο συνδέονται. Μικρόκοσμος και μεγάκοσμος. Ύλη και Πνεύμα. Και το χρυσό νήμα που τα διέπει όλα είναι ο Χρόνος. Γι’αυτό και τα σύμβολα δεν έχουν χρονισμό, δεν είναι ‘μολυσμένα’ απ’το χρόνο. Η σκέψη είναι μολυσμένη απ’το χρόνο. Αλλά όχι ο νους. Το βίωμα, όχι το γίγνεσθαι, η σάρκα, όχι η σάρκωση.

Τα σύμβολα ‘σημαίνουν’ την ενότητα αλλά δεν μας αποκαλύπτουν τη λειτουργική της ενότητας, πολύ δε λιγότερο της ενικότητας. Γιατί αυτό είναι το έργο του Μύστη. Ήταν σε όλες τις εποχές, είναι και σήμερα. Μπορεί οι δρόμοι να διαφέρουν, τα μέσα, οι ορίζουσες. Όμως αυτά είναι τα επιφαινόμενα… ‘εκείνο που αναπαύεται και ανασαίνει στα αρχαία βάθη’ δεν άλλαξε. Δεν γέρασε, δεν πέθανε, δεν αποχώρησε. Εμείς αποχωρήσαμε, εμείς του γυρίσαμε την πλάτη.

Αλλά, τι ‘περίεργο’… κάθε φορά που ακούμε μια θεία μελωδία, διαβάζουμε ένα υπέροχο ποίημα, θαυμάζουμε την αρμονία ενός γλυπτού… κάτι ταράσσεται εντός μας. Κάτι αφυπνίζεται, κάτι προσπαθεί να μας ‘μιλήσει’… για λίγο μένουμε με την αίσθηση της αβεβαιότητας, του φόβου ακόμα. Όμως αν αφεθούμε στο κάλεσμά του συγκλονιστικά πράγματα συμβαίνουν… και ίσως ακόμα, αλλάζει η ζωή μας…

Τα σύμβολα δεν υπάρχουν για να φανερώνουν αλλά για να κρύπτουν… το κάνουν γιατί κάθε Μητέρα προστατεύει τον Υιό της και κάθε Πατέρας τον Οίκο του… ας το αναλογιστούμε αυτό… για να είμαστε πιο επιεικείς απέναντι όχι μονάχα σε εκείνο που ‘κρύπτεσθαι φιλεί’ αλλά περισσότερο στον εαυτό μας…