Ο πόλεμος είναι πρώτα απ’όλα πνευματικός…
Λένε πολλοί και το’χω πει κι εγώ και δεν θα βγάλω την αφεντιά μου απ’έξω: που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου να σηκωθούν και να… σύρουν το κάρο;
Είχα λάθος!
Ο Ανώνυμος Έλληνας πριν από 200 χρόνια με διόρθωσε με αυτή τη φράση που έσκαβε το κεφάλι μου καιρό τώρα… γιατί δεν λέει σήκω κι αρκεί, δεν λέει, πάρε τα κουμπούρια και αρκεί, δεν λέει, καθάρισε μερικούς και αρκεί… λέει απλά στην πρώτη πρώτη σελίδα, στοχάσου και αρκεί… μέγα σκάνδαλο για τον ανυπόμονο ακτιβίστα, μέγα ατόπημα για τον ετοιμοπόλεμο κουμπουροφόρο… λέει απλά, στοχάσου και αρκεί!
Τρομερό το λάθος μου… το δικό μου λάθος… δεν υπάρχουν κάποιοι μονάχα πνευματικοί άνθρωποι… είμαστε όλοι πνευματικοί αλλιώς δεν είμαστε άνθρωποι… δεν θα περιμένω να μιλήσει ο γηραλέος ακαδημαϊκός που τον τρώνε ήδη τα σκουλήκια για να αποφασίσω να σηκωθώ κι εγώ… δεν θα περιμένω τον καλοβολεμένο κο καθηγητή Πανεπιστημίου να μου κουνήσει το δάχτυλο και να με φέρει κολλήσει στον τοίχο των ευθυνών μου…
Ή είμαστε όλοι όντα ευθύνης ή κανείς…
Ή είμαστε όλοι στοχαζόμενοι και σκεπτόμενοι ή αλλιώς πάλι μια πνευματική ελίτ θα πρέπει να με ‘καθοδηγήσει’ γιατί εγώ είμαι ο τυφλός κι αυτοί οι μονόφθαλμοι…
Δεν υπάρχουν πνευματικοί και μη πνευματικοί άνθρωποι… ο Ανώνυμος Έλληνας πριν από 200 χρόνια μου έδωσε το χαστούκι που μου χρειαζόταν…
Στοχάσου… εσύ… ο καθένας… και αρκεί…
Και περισσότερα (δικά μου) λόγια περιττεύουν
Ανωνύμου του Έλληνος
Ελληνική Νομαρχία Ήτοι Λόγος περί Ελευθερίας
Ιταλία, 1806