η άβυσσος της υποκρισίας
«…αλλ’εν πενία μυρία ειμί διά τήν τού θεού λατρείαν…»
Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους
Ό |
λη η περιουσία του Σωκράτη υπολογιζόταν σε 5 μνάς. (6 Οβολοί = 1 Δραχμή, 100 Δραχμαί = 1 Μνά, 60 Μναί = 1 Τάλαντον). Έτσι αναφέρει ο Ξενοφών στο έργο του Οικονομικός. Γι’ αυτό τον λόγο τον συνέδραμαν οι φίλοι του και περισσότερο ο Κρίτων.
Ο Σωκράτης ήταν φτωχός λοιπόν. Μνημονεύεται στους αιώνες και θα τον μνημονεύουν οι αιώνες αλλά στην εποχή του είχε την ανάγκη των φίλων του για να μπορεί να τα βγάζει πέρα. Δεν έπαψε ποτέ να με βασανίζει στο επίπεδο αυτό από τη μια η αναλογία του με τον Ιησού [όχι σε οντολογικό επίπεδο αλλά σε ηθικό αμιγώς] και από την άλλη η διαρκής και ατελεύτητη υποκρισία όλων των μετέπειτα γενεών… έχουμε πρότυπα ανθρώπους τους οποίους κάποτε σκοτώσαμε ή σταυρώσαμε… έχουμε πρότυπα ανθρώπους που ίσως να μην τους φιλοξενούσαμε ούτε για ένα βράδυ καθώς η φήμη τους ήταν αμφιλεγόμενη… που δεν θα τους κάναμε εύκολα συντροφιά γιατί ήταν περιθωριακοί, αλλόκοτοι, παράξενοι και βέβαια τρομοκράτες ανατρεπτικοί… πίνουμε νερό στο όνομα ανθρώπων που θελήσαμε να εξοντώσουμε γιατί ήταν ενοχλητικοί… μας υπενθύμιζαν το μέγεθός μας, μάς υπενθύμιζαν τη μικρότητα και την ουδενία μας… δεν τους θέλουμε αυτούς τους ανθρώπους, ας τους μνημονεύουμε τώρα που είναι πια ακίνδυνοι… ας γράφουμε βιβλία γι’αυτούς, ας τους έχουμε στις βιβλιοθήκες μας… ως εκεί…