Η αληθινή ασχήμια είναι ο πόνος

Κανένας άνθρωπος και κανένα ον

δεν θα έπρεπε να πονάει

τόσο έχει ανοίξει τόσο η ψυχή μου

τα τελευταία χρόνια

που αληθινά το λέω

αυτό που κάποτε διάβαζα

για τη ‘συνοδύνη’

τώρα το νιώθω

ως τα κατάβαθα του είναι μου

Ο πόνος, ψυχικός ή σωματικός είναι ο εχθρός

αυτό που καταβιβάζει τον άνθρωπο

μορφασμοί οδύνης με διώκουν

και θα’πρεπε να διώκουν όσους σφυρίζουν αδιάφορα

γιατί ο πόνος των άλλων

οφείλει να είναι και ο δικός μας πόνος

κι αν δεν οφείλει

σύντομα θα γίνει

κανείς δεν ξέφυγε

και όλοι πρέπει να ελευθερωθούν κάποτε…

Να μην πονάει κανένα όν

κανένας άνθρωπος

ποτέ και πουθενά

στο σώμα ή στο πνεύμα

Ό,τι κι αν έχουμε κάνει

δεν μπορεί να μας καταλογιστεί μια τόσο μεγάλη ‘ευθύνη’

ένα τόσο μεγάλο βάρος

γι’ αυτό και η ιδέα της αιωνίου οδύνης της κόλασης είναι αποκρουστική

ελεεινή όσο κι εκείνοι που την επινόησαν κάποτε

Δεν έχουμε προλάβει να γίνουμε συνειδητοί

Δεν έχουμε προλάβει να καταλάβουμε τίποτα

Δεν ξέρουμε τι και γιατί…

Δεν μας αξίζει αυτή η παραμόρφωση

Η αληθινή παραμόρφωση είναι ο πόνος

Η μόνη ασχήμια είναι ο πόνος

Να μην πονάει κανείς…