Άλικο σώμα
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Αρνούμαι τη διαφυγή…
Δεν μπορώ να σου μοιάσω
Αδελφέ μου άνεμε
συμπαγής είμαι
Και πιο φθαρτός
πιο δοκιμασμένος
Απ’όσο φαίνομαι…
Σε μακέλεψε
Το ξέρω
Το χαμόγελό της
Έσπασε ο καθρέφτης σου
Και αποφεύγεις τα θραύσματα
Που σε ματώνουν…
Όπου πατάς πια
Είναι τα ίχνη της
Και αρκέσου
στην ανάμνηση ενός κόσμου
Που δεν στερεώθηκε ποτέ στο άδολο βλέμμα…
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Αρνούμαι την υπεκφυγή…
Είμαι νοητός
Κι όμως ένσαρκος
Κι επιτέλους
Με αγγίζω
Και νιώθω πως πονάω…
Σε νίκησε
Το χαίρομαι
Η ζεστασιά της
Απλωνόσουν
Σαν καταχνιά
Στη κάθε λέξη
Στη κάθε ανάσα μου
Και έχεις τώρα συρρικνωθεί
Σε ένα τόσο δα μικρό
Θαυμαστικό!
Αχνιστό
Άλικο σώμα
Σε φιλοξενώ…
Αγνόησε τα σημάδια
Στο μαρμάρινο δέρμα μου
Αγνόησε τις λαιμητόμους
Στους ψιθύρους
Του αίματος
Αγνόησε τις στοιχειωμένες λίμνες
Στις σιωπές μου…
Αγκάλιασέ με μόνο
Κλείσε με στις παρενθέσεις
Της αποδοχής σου
Και νιώσε με που γεννιέμαι ξανά
στην επόμενη
ζωντανή σου λέξη…