Εκτόπλασμα
φεύγοντας
ξέχασες τα χέρια σου
και νέκρωσε το άγγιγμά τους
ως και στα πράγματα
ως και στο χρόνο
αναζητώντας λίγο αίμα
απ’τ’ακροδάχτυλά σου
ένιωσα μονάχα το δικό μου
να ρέει καυτό
σαν εκτόπλασμα
στ’αποτυπώματά σου
φεύγοντας
ξέχασες το βλέμμα σου
κι ό,τι αγγίζω πια
ή με αγγίζει
είναι φωνές και ήχοι
σαν ίχνη αρνητικής εκτύπωσης
φτωχά ομοιώματα
απ’όσα είδες στη ζωή σου…