Από την ήττα...

Από την ήττα

τίποτε δεν υπάρχει πιο αληθινό…

Στο ξεχέρσωμα του χθες

δεν βρίσκεις σύσκηνο τον εαυτό σου,

στρατιώτης που απέδρασε από ένα ερειπωμένο στρατόπεδο,

αναρωτιέσαι για την δραστηριότητα που δεν έγινε δράση,

για την επαναστατικότητα που δεν έγινε επανάσταση,

για την ορμή που δεν έγινε πράξη,

για τον έρωτα που δεν έγινε αγάπη…

Στο συναπάντημα του ακέραιου ονείρου

δεν βρίσκεις συνένοχο το βλέμμα,

προδομένος εραστής που υμνεί μονάχα πια τον ματωμένο χρόνο,

αναρωτιέσαι για την σάρκα που δεν έγινε σώμα,

για την διαφορετικότητα που δεν έγινε διαφορά,

για το άγγιγμα που δεν έγινε επαφή

για την λέξη που δεν έγινε λόγος,

για το ψέμα που δεν έγινε αλήθεια…

Δεν βαφτίζεις το αύριο

ραντίζοντάς το με το χθες…

Απλώθηκες πολύ και χάθηκες

ανοίχτηκες πολύ και τώρα πια δεν κλείνεις

χαράχτηκες βαθιά και τώρα πια αιμορραγείς

όχι για να καταλήξεις οριστικά στο απρόσωπο

αλλά για να αντικρίζεις αδιάκοπα

εκείνο που ήταν να γίνεις

και δεν έγινες ποτέ…

Από την ήττα

τίποτε δεν υπάρχει πιο αληθινό…