το Άλλο Εκείνο

Αν τα γυμνά ανθρώπινα κορμιά

υψώθηκαν και κρέμονται

στο σκοτεινό όργιο του σύμπαντος

κι αν φλέγονται

και ψύχονται μαζί

απ'το "ενεργεία" στο "δυνάμει"

κάτω απ'τα βλέμματα ανήλικων θεών

είναι που ακόμη ο αιώνιος οδοιπόρος

πραγματώνει αέναα

την Οδύσσειά του

και απ'την αγκαλιά της Κίρκης

κι από τους μηρούς της Καλυψώς

ορμάει στο φως

του έσχατου θανάτου

και απλώνει στην επιστροφή

που τόσο πόθησε

μια επίκληση

στο μαύρο δίχτυ της Ανάγκης

για ν'αφανιστεί

όχι ως βασιλιάς

αλλά ως ζητιάνος

Κι η επίκλησή του

θα έχει λέξεις από αίμα

σύμφωνα από πέτρα

φωνήεντα από φως

και στο ουράνιο βλέμμα του

το Άλλο Εκείνο

που τον στερέωσε στο Είναι...

Και με ορθάνοιχτα τα μάτια

δικαιούσαι να ονειρεύεσαι

Και με κλεισμένους πνεύμονες

δικαιούσαι ν'ανασαίνεις

Ένα χωρίς Αυτό

χωρίς το Κάτοπτρο

χωρίς το Χάσμα

Εν εσαεί...