Αλχεεγκήλ

Είπε

ξέρω τα πρόσωπα όλων των ανθρώπων

κι αν κρύβουν στο βλέμμα τους

το αρχέγονο μίσος

η γεωμετρία της πτώσης

δεν ενδιαφέρεται

για το μυστικό υπόβαθρο του πόνου

με τη φωνή μου έχτισα το σώμα

με τη σιωπή μου θα το αφανίσω

Είπε

ξέρω τα ονόματα όλων των ανθρώπων

κι αν μου διαφεύγουν συλλαβές

ή φθόγγοι και ανάσες με αρνούνται

η αρχιτεκτονική του ακέραιου

δεν ρηγματώνεται

από την έπαρση του μερικού

με την αγάπη ένωσα τα μέλη μου

με την αγάπη κάθε μου αρτηρία

αιματώνει το παράλογο…

Γεννιέται αδιάκοπα μέσα στη βροχή

η φωτιά που κατακαίει τα παιδιά μου

και αν στα κλεμμένα όνειρά τους

σκίζουν τα δάνεια ρούχα των αγγέλων

έχω τ’αστέρια και τους ουρανούς

και την ανάγκη

να τα υφάνω πάλι απ΄την αρχή

με τη λάσπη και το φόβο έσπειρα ψυχές

με την ακόρεστη δίψα να υπάρχω

θα τις παίρνω

πάντα πίσω…