ΚΑΤΩΦΛΙ

 Διάπυρη Αρχή του Ενός

Στενεύει ο δρόμος

όσο κατεβαίνεις προς το δωμάτιο εκείνο

που φοβάσαι να μπεις

από τότε που ήσουν παιδί

και σε σφίγγει κάτι στο λαιμό

και η αναπνοή σου ξαφνικά δυσκολεύει...

Οι τοίχοι σε πλησιάζουν

και η οροφή αγγίζει τα μαλλιά σου

και ιδρώνεις ανεξήγητα

και σε αρπάζει κάτι απ'τη ψυχή

και σε γερνάει...

Δε θέλεις αλλά πρέπει

να αντικρίσεις τη θύρα εκείνη

που έκλεισες κάποτε βιαστικά

τρέχοντας προς μια ζωή

που δε σου αρέσει αλλά τη ζεις

και η θύρα αυτή

ποτέ δεν έπαψε να σε περιμένει...

Στενεύει ο δρόμος

όσο κατεβαίνεις προς εκείνο το δωμάτιο

που έχεις κρύψει όλα σου τα ακριβά

και όλα σου τα αδιαπραγμάτευτα

και δε θυμάσαι πια τι κράτησες

τρέχοντας προς μια ζωή

που δε σου στάθηκε ποτέ στοργική

Κι αν δεν είναι ένα όνειρο κακό

που θα σε εγκαταλείψει όταν το θελήσεις

κι αν δεν είναι μια ακόμη πλεκτάνη του μυαλού

- τι σ'έχει στ'αλήθεια τόσο τρομοκρατήσει;-

θα είναι η επαφή με ό,τι άφησες που θα σε συντρίψει

και να σηκώσεις τη ψυχή σου χρειάζεται

πιο ψηλά απ'ό,τι τόλμησες ποτέ σου

γιατί δε θα'χεις σύμμαχο

ούτε το χρόνο

ούτε το γλίστρημα στη σκιά

μα θα έχεις εσένα που θα σε περιμένει

στο κατώφλι

κι αυτό που πρόκειται να δεις

είναι χτισμένο από ένα υλικό

που τώρα πια το έχεις βαφτίσει

"ΠΟΙΗΣΗ"

ενώ έχει ένα άλλο όνομα

εδώ και εκατομμύρια χρόνια:

Αλήθεια

και Διάπυρη Αρχή του Ενός..