Σκορπιός [γραφή δεύτερης ανάσας]
Θυμάσαι εκείνο το χαμόγελο
Κάτω απ’το μεγάλο δέντρο της αυλής
Θυμάσαι;
Πόση χαρά σου είχε δώσει
Η δροσιά του…
Άργησες σήμερα
Μου είπες
Και με κοιτούσες
Καθισμένος στο στενό παγκάκι
Όχι πολύ
Σου απάντησα
Και χαμογέλασα κι εγώ…
Κι όσο σε παρατηρούσα
Αδερφέ μου
Αρπαγμένο απ’τη στιγμή
Να βιώνεις κείνο το μικρό θαύμα
Του μαγικού Σαββατιάτικου πρωινού
Αναρωτιόμουν
Αν θα έρθει και για σένα η ώρα
Ακόμα και τούτο το πρωινό
Να ξεπεράσεις
Να μην σου φτάνει
Να μην χωράς στην απόδραση
Να μην χορταίνεις
Μονάχα μ’ένα χαμόγελο…
Αχάριστος είσαι
Ψέλλισα στον εαυτό μου θυμωμένος
Κανείς δεν ξέρει
Πόσο μεγάλο βήμα
Είναι για σένα
Τούτο το χαμόγελο…
Κανείς…
Με συγχωρείς
Για λίγο μόνο
Το λησμόνησα κι εγώ…
Και με τα μαύρα μου γυαλιά πάντα στο πρόσωπο
Να μην μπορείς τα δάκρυά μου να βλέπεις
Σε συνόδευσα στη βόλτα μας
Πάμε;
Είπες και με καλούσες σαν μικρό παιδί
Πάμε
Σου αποκρίθηκα
Πάντα μαζί…
πάμε…