Υετός
Ένιωσα τα χέρια σου
ζεστό ποταμό
να χύνεται στο είναι μου…
όλα όσα βρήκε
τα παρέσυρε
φύλλα ξερά
από σκέψεις
άκληρες
νεκρά λουλούδια
άγονων στοχασμών
αιώνων σκόνη
άνυδρο φως
αποκαΐδια μοναξιάς
πατημασιές θανάτου…
όλα που συνάντησε
και τράβηξε μαζί του
ένιωσα το βλέμμα σου
πύρινο υετό
ανάσα δράκου
ηφαιστείου βρυχηθμό
σου είπα
μην με λυπηθείς!
στο πέρασμά σου
να γυμνωθώ
λυτρωτικά
όλα μου τα σώματα
ανάλωσε
ώσπου σε μένα
σε περιμένω!
φτάσε!
να βιώσω το ήπαρ της ψυχής μου
ζωντανό…
ύστερα από τόσες ζωές που χάλασα
το απόλυτο τώρα
διάπυρος
στο αεί
φιλοξενώ…